Wróć, jeśli pamiętasz - Gayle Forman

 

Autor: Gayle Forman

Tytuł oryginalny: Where She Went

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Liczba stron: 288

Data wydania: 21 stycznia 2015 

"Wróć, jeśli pamiętasz" to dalsza część przygód Adama i Mii. Dziewczyna wybiera życie, które okazuje się być trudniejsze niż się spodziewała. Nie dość, że straciła rodziców i brata to w dodatku musi przejść długotrwałą rehabilitację. Jednak myśl o tym, że dostała się do swojej wymarzonej szkoły sprawia, że robi wszystko co w jej mocy, aby wyzdrowieć.

Mogłoby się wydawać, że miłość łącząca tą dwójką jest na tyle silna, że nic nie jest w stanie ich rozdzielić, jednak niespodziewanie Mia przestaje utrzymywać kontakt z Adamem i chłopak doskonale wie, że to koniec.

Książka prowadzona jest z perspektywy Adama. Chłopak opowiada o początkach swojego zespołu i o tym jak zakochał się w swoich całkowitym przeciwieństwie. Wspomina dawne czasy, ale mamy również wgląd w to co dzieje się u niego obecnie. Osiągnął wszystko czego wcześniej pragnął, ale nie jest szczęśliwy. Ciągłe występy, natrętni dziennikarze i fani, którzy nie dają mu spokoju sprawiają, że zaczyna nienawidzić swój zawód. W dodatku jego stosunki z przyjaciółmi z zespołu diametralnie się zmieniły. Chłopak choć otoczony jest tłumem czuje się niesamowicie samotnie. Ale co najważniejsze, mimo upływu 3 lat nie jest w stanie zapomnieć o Mii. Nie rozumie dlaczego dziewczyna postanowiła go opuścić. 

Adam będąc w Nowym Yorku widzi plakat ogłaszający jej występ. Niewiele myśląc pojawia się na nim. Nie może oprzeć się temu, aby choćby na nią spojrzeć. Jednak wieść o tym gdzie znajduje się wielka gwiazda rocka szybko się roznosi i chłopak zostaje wezwany za kulisy, gdzie czeka na niego jego licealna miłość.

Nie czytałam części pierwszej dlatego zbytnio nie mogę jej porównywać do tej książki, ale po obejrzeniu filmu muszę z ręką na sercu mogę przyznać, że ta książka podoba mi się o niebo bardziej. Obejrzałam jeszcze raz film, aby sobie wszystko przypomnieć i wstrząsnął mną tak jak za pierwszym razem, ale książka po prostu wymiata.

Dzięki opowieści Adama możemy zobaczyć jak pasja, która wcześniej była dla nas wszystkim może zmienić się w przekleństwo, które sprawia, że twoje życie to jedna wielka udręka. Chłopak jest w kompletnej rozsypce. Boi się wyjść na ulicę, bo doskonale wie, że ktoś może go rozpoznać. W ogóle nie czerpie przyjemności z tego co robi. Momentami prawie płakałam, bo w mojej głowie pojawiały się obrazy z filmu kiedy widziałam chłopaka kochającego muzykę, a tutaj wszystko wywróciło się do góry nogami.

Ta książka idealnie pokazuje, że miłość do drugiego człowieka jest o niebo ważniejsza niż rzeczy materialne, bo tylko inna osoba może pomóc ci z powrotem stanąć na nogi.

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu. Nie był ani za prosty ani za skomplikowany. Po prostu idealny, a to w jaki sposób pani Gayle udało się opisać uczucia głównego bohatera to po prostu mistrzostwo świata!

Całość dopełniają, krótkie fragmenty piosenek, które wykonuje Adam wraz ze swoim zespołem. Każdy z nich jest niesamowity i świetnie pasuje do treści rozdziałów.

Z całego serca wszystkim polecam tą książkę. Nawet jeśli tak samo jak ja nie czytaliście pierwszej części to spokojnie możecie sięgnąć po "Wróć, jeśli pamiętasz". Być może na początku będziecie odrobinę pogubieni, ale po pewnym czasie na pewno rozjaśni wam się w głowach.

Ogólna ocena: 9/10

Ulubione cytaty:

Przepraszam, że jest ich tak dużo, ale niektórych z nich nie potrafiłam pominąć. Te podkreślone to fragmenty piosenek, o których wcześniej wspominałam.

"Musiałam kogoś nienawidzić, a ciebie kochałam najmocniej, więc padło na ciebie."

"Budząc się rano, powtarzam sobie: "To tylko jeden dzień, jeden dwudziestoczterogodzinny odcinek czasu, który musisz przetrwać"."

"Przed "później" jest "teraz", którym należy się zająć."

"Bębenek rewolweru,obrót-raz,dwa,trzy.
Ona mówi: wybieraj,albo ja,albo ty.
Chłód metalu na skroni,
strzał,co w uszach dzwoni.
Smak krwi rozbryzganej.
Gratuluje jej wygranej."

"A kto ci powiedział, że zawsze ma być sprawiedliwie?"

"Jej uśmiech jest jak stopiona czekolada. Jak wymiatająca gitarowa solówka. Jak wszystko najlepsze na tym świecie."

"Mówią, że nic nie dzieje się bez przyczyny, ale nie jestem pewien czy to kupuję."

"Tuli mnie, póki nie odzyskam chromosomu Y."

"Odpuścić. Wszyscy mówią o tym, jakby to była najprostsza rzecz na świecie. Odegnij palce jeden po drugim, aż dłoń się otworzy."

"Najpierw twoje spojrzenie.
Potem patroszenie.
Potem odtrącenie.
Teraz czekam
na wskrzeszenie."

"-Ty kretynko- powiedziałem łagodnie całując ją w czoło. - Nie dzielisz się mną z nikim.Jestem twoją własnością."

"Zbudźcie mnie, gdy będzie po wszystkim.
Złóżcie mnie na łanie zielonym,
kiedy cisza wieczorna się złoci.
Jestem już tym ciężarem zmęczony."

"Bądź moim bałaganem, a ja będę twoim.
Na to się zgadzaliśmy, tak w umowie stoi.
Kupiłem kombinezon, by w odpadach brodzić,
maskę, rękawice, żeby nas ochronić.
Teraz w pustym pokoju, gdzie sprzątnięte wszystko,
patrzę na katastrofę, nieskalanie czystą"         

  

"Jak powiem Aldousowi, jak powiem im wszystkim, że muzyka, adrenalina, miłość - wszystkie rzeczy pozwalające zmniejszyć przytłaczający mnie ciężar, że to wszystko zniknęło? Został tylko wir. A ja stoję na samej krawędzi."

"Koi cię ta samotność?
Cieszy cię to cierpienie?
Ostatnia rzecz, co nas łączy.
Jedyne moje pocieszenie."

"Mam kawałek ołowiu, gdzie powinno być serce.
Trudno jest go usunąć, chirurg się podjąć nie chce.
Nie dotykać, zarośnie, tkanka metal osłoni.
Tylko czy na lotnisku bramka się nie rozdzwoni..."   

"Mimo woli myślę o tym, jak w młodości czytałem o legionach artystów, którzy się załamali - Morrison, Joplin, Cobain, Hendrix. Gardziłem nimi. "Osiągnęli to, o czym marzyli, i co wtedy? Zaćpali się na śmierć. Albo palnęli sobie w łeb. Co za banda dupków. Tak? Więc spójrz teraz na siebie. Nie jesteś ćpunem, ale wcale nie radzisz sobie lepiej"."

"Przeszłaś przez wodę, uciekłaś daleko.
Zostałem sam na tym brzegu nad rzeką.
Boli, lecz to dla ciebie nie wszystko.
Więc most spaliłaś, szalona terrorystko.
Wołasz mnie; biegnę, by pojąć za późno,
że to, co mam pod nogami, jest próżnią."  

"Ubrania spakowane, do biednych wysłane.
Dom cały opustoszał, meble już sprzedane.
To tutaj pożegnałem ciebie i nadzieję.
Twój zapach się w zaduchu pokojów rozwieje.
I nie wiem, czemu dzwonię, słuchawka jest głucha.
I nie wiem, czemu śpiewam, skoro nikt nie słucha.

"Wyjechała do Juilliard w pierwszy wtorek września, w dzień po Święcie Pracy. Odwiozłem ją na lotnisko. Pocałowała mnie na pożegnanie. Powiedziała, że kocha mnie nad życie. A potem przeszła przez bramkę bezpieczeństwa.
Nigdy nie wróciła."  

 

_________________________

Od niedawna z boku umieszczam cytaty tygodnia. Ostatnio pomyślałam, że fajnie byłoby uzbierać parę cytatów i pod koniec miesiąca zrobić ankietę, w której moglibyście głosować, który najbardziej wam się podoba. Co o tym sądzicie?  

Poza tym niedługo pojawią się moje odpowiedzi do Libster Blog Award.

Zobacz również: