Mara Dyer. Tajemnica. - Michelle Hodkin

 

Autor: Michelle Hodkin

Tytuł oryginalny: The Unbecoming of Mara Dyer

Cykl: Mara Dyer (tom 1)

Wydawnictwo: YA!

Data wydania: 10 września 2014

Liczba stron: 414

Mara Dyer traci swoje dwie przyjaciółki wraz z chłopakiem w wypadku, z którego cudem tylko ona wychodzi cało. Dziewczyna ma wrzuty sumienia z powodu tego, że tylko ona przeżyła, w dodatku nie pamięta nic co się wtedy stało. Ma ciągłe halucynacje i jej stan pogarsza się, dlatego rodzina postanawia się przeprowadzić. Tam już pierwszego dnia zaczynają się dziać dziwne rzeczy, których nie da się w żaden, racjonalny sposób wyjaśnić. W dodatku całą sprawę komplikuje przystojny i czarujący Noah Shaw, w którym główna bohaterka powoli się zakochuje. 

Tak na prawdę nie jestem w stanie podpiąć tej książki do żadnego konkretnego gatunku. Jest trochę jak mix young adult, paranormal romance, horroru, czy też thrilleru. Ale to zaledwie pikuś. Najważniejsze jest to, że książka zaintrygowała i nie pozwoliła mi się od siebie oderwać już po przeczytaniu pierwszych stron co jest na prawdę czymś niesamowitym, bo rzadko kiedy tak bardzo jestem zachwycona książką od samego początku do końca. 

Wielkie brawa do autorki, która sprawiła, że przez całą powieść nie byłam w stanie zorientować się o co tak na prawdę chodzi. Momentami razem z główną bohaterką zastanawiałam się czy przypadkiem nie powinna zgłosić się do pierwszego lepszego szpitala psychiatrycznego. 

Jeśli już zaczęłam mówić o bohaterach to z przykrością muszę stwierdzić, że sama Mara jak dla mnie jest odrobinę za bardzo mdła i neutralna. Co dla mnie okazało się być największym minusem książki, bo przy tak emocjonujących wydarzeniach lektura niemal prosi się o bardziej wyrazistą główną bohaterkę. Jednak jedyne czego nie można jej odmówić to determinacji w dążeniu do celu. 

Wszystko rekompensuje Noah. Niby stereotypowy łamacz serc i niegrzeczny chłopiec, ale na prawdę zrobił na mnie wrażenie nie odpuszczając kiedy dziewczyna go odrzucała. Poza tym uwielbiam go za niesamowity dystans do samego siebie.

Kolejną osobą, której niezbyt nie trawie jest Daniel, czyli brat głównej bohaterki. Chodzący ideał i oczko w głowie ich matki. Rozumiem, że martwił się o swoją siostrę, która po wypadku nie była taka jak dawniej, ale mówienie niemal o wszystkim rodzicom i staranie się kontrolować jej życie to niezłe przegięcie. 

W książce absolutnie zaskoczyło mnie i zachwyciło zakończenie, którego oczywiście w żaden sposób się nie spodziewałam. To sprawiło, że mój apetyt na kolejną część niebezpiecznie wzrósł. 

"Mara Dyer. Tajemnica" jest jak najbardziej odpowiednia dla każdego, ponieważ jak dla mnie jest zlepkiem różnych gatunków i jedną z lepszych książek jakie miałam okazje przeczytać. Autorka tak inteligentnie poskładała wszystkie wątki w całość i dawkowała nam powoli niektóre informacje, że dopiero pod koniec większość mogła nam się ułożyć w głowie, ale mimo to rodzą się kolejne pytania, na które odpowiedzi można znaleźć jedynie w następnej części.

PS: Tylko spójrzcie na tą niesamowitą okładkę :D

Ogólna ocena: 9/10

Ulubione cytaty:

"- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! - warknęłam.
- Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poznawczego - orzekł. - Cóż, dzięki. To jeden z najbardziej wyszukanych komplementów, jakie usłyszałem.
- Nie odróżniasz dżumy od cholery, Noah.
- Bo dla mnie to jedna cholera."

"-Jakim cudem ty w ogóle masz przyjaciół, Noah?
-Sam się nad tym zastanawiam. - zagryzł w zębach plastikową słomkę
- Pytam serio. Mój dociekliwy umysł lubi wiedzieć.
Zmarszczył czoło, ale dalej patrzył przed siebie.
-Jednak ich nie mam.
-Prawie mnie nabrałeś.
-Łatwo cię nabrać.
To mnie zabolało
-Niech cię diabli wezmą - powiedziałam spokojnie
-Dawno to zrobili."

"Popatrzyłam na niego spod zmrużonych powiek:

- Jesteś straszny.
Uśmiechnął się i delikatnie musnął mnie palcem po nosie.
- A ty jesteś moja - powiedział i odszedł."

"- Wejdź, Noah.- zaoferowała mama.- I możesz mówić do mnie Indi.
Umierałam.
Daniel zaśmiał się cicho. Noah wszedł do środka i uśmiechnął się do mojego brata.
- Ty musisz być Daniel?
- W rzeczy samej. To ogromna radość cie poznać.- powiedział mój brat.
To była powolna, bolesna śmierć."

"- Gniewna, wycofana, introwertyczna emoindywidualistka, która przygląda się wszystkiemu z boku, rysując liście zwiewane z nagich gałęzi i...
- Och, jakie to miłe. Mów dalej!"

"- Nauczyłem się mowy węży. Czy może być większe wyzwanie?
- Owszem, język elfów."

"- Powinieneś powiedzieć: „Nade wszystko zależy mi, żebyś była szczęśliwa. Dlatego zrobię wszystko, nawet gdyby to oznaczało rozstanie”.
- Wybacz, nie jestem aż tak wielkoduszny."

   

 

Podobne